Dr. Jan Herman van Roijen, minister van Buitenlandse Zaken

1905 - 1991  (85 years)    Has more than 100 ancestors and 5 descendants in this family tree.

• Name	Jan Herman van Roijen
  Prefix	Dr.
  Suffix	minister van Buitenlandse Zaken
  Birth	10 Apr 1905	Istanbul, Türkiye
  Gender	Male
  Death	16 Mar 1991	Wassenaar, Zuid-Holland, Nederland
  Person ID	I411859	Geneagraphie
  Last Modified	21 Feb 2007

  
  

  Father	Mr. Jan Herman van Roijen,   b. Abt 1870-1880   d. Yes, date unknown
  Mother	Albertina Taylor Winthrop   d. Yes, date unknown
  Family ID	F164127	Group Sheet  |  Family Chart

  
  

  Family	Jkvr. Anne Snouck Hurgronje,   b. 22 Nov 1913, 's-Gravenhage, Zuid-Holland, Nederland d. Yes, date unknown
  Marriage	13 Dec 1934	's-Gravenhage, Zuid-Holland, Nederland
  2 zoons en 2 dochters
  Children	1. Living + 2. Living + 3. Living
  Family ID	F163995	Group Sheet  |  Family Chart
  Last Modified	12 Jan 2003

  
  

• Event Map	Click to hide
  		Birth - 10 Apr 1905 - Istanbul, Türkiye Marriage - 13 Dec 1934 - 's-Gravenhage, Zuid-Holland, Nederland Death - 16 Mar 1991 - Wassenaar, Zuid-Holland, Nederland  = Link to Google Earth
  Pin Legend	: Address       : Location       : City/Town       : County/Shire       : State/Province       : Country       : Not Set

  
  

• Photos

  Jan Herman van Roijen

  
  

• Notes

  gezantschapsattaché te Washington, van 25 januari 1930 tot 1932 ambtenaar afdeling diplomatieke zaken, ministerie van Buitenlandse Zaken, van 26 januari 1933 tot 1936 gezantschapssecretaris eerste klasse te Tokyo, van 26 februari 1937 tot augustus 1939 hoofd afdeling diplomatieke zaken, ministerie van Buitenlandse Zaken, van augustus 1939 tot 1945 gearresteerd, november 1940; daarna nog verscheidene malen functie in Londen, maart 1945; op verzoek van de regering na contact met het college van vertrouwensmannen overgekomen minister zonder Portefeuille voor Buitenlandse Zaken, belast met opbouw en nieuwe oriëntatie van het ministerie van Buitenlandse Zaken en plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken, van 24 juni 1945 tot 1 maart 1946 minister van Buitenlandse Zaken, van 1 maart 1946 tot 3 juli 1946 buitengewoon en gevolmachtigd ambassadeur te Ottawa, van 2 april 1947 tot september 1950 buitengewoon en gevolmachtigd ambassadeur te Washington, van september 1950 tot maart 1964 buitengewoon en gevolmachtigd ambassadeur te Londen, van maart 1964 tot mei 1970; tevens ambassadeur in IJsland lid Nederlandse delegatie op de conferentie tot oprichting van de Verenigde Naties te San Francisco, 1945 gedelegeerde bij de Verenigde Naties, 1946 gedelegeerde conferentie Verenigde Naties, 1947 lid adviescollege N.V. Unilever, vanaf 1970 lid Raad van Commissarissen N.V. Billiton, omstreeks 1970 met bijzondere opdracht naar Saoedi-Arabië, 1973 voorzitter Haagse Academie voor Internationaal Recht voorzitter N.G.I.Z. (Nederlands Genootschap voor Internationale Zaken) opleiding(en) huisonderwijs van gouverneur in Tokio, Madrid en Rome gymnasium Tweede Stedelijk Gymnasium te 's-Gravenhage, van 1922 tot 1923 rechten Rijksuniversiteit te Utrecht, van september 1923 tot 9 november 1927 promotie rechtsgeleerdheid Rijksuniversiteit te Utrecht, 26 april 1929 opleiding diplomatieke dienst (attaché-examen), 1930 opleiding diplomatieke dienst (secretaris-examen), 1933 eredoctoraat Universiteit van New York eredoctoraat Yale University eredoctoraat Hofstra College te Hampstead wetenswaardigheden Als ambassadeur in Canada werd hij benoemd tot leider van de Ned. delegatie (29-03-1949) bij de Ronde Tafel Conferentie Hij slaagde erin in mei 1949 een principiële overeenstemming met Roem, de leider van de Republikeinse delegatie te bereiken (de Van Roijen-Roem-overeenkomst) Als ambassadeur te Washington kenmerkte hij zich door bekwaamheid, beleefdheid en diplomatieke kleding, maar vaak ook door ondiplomatieke openhartigheid Gedurende de 13 jaar, waarin vier presidenten in de Verenigde Staten dienden, gold hij als één van de meest bewonderde buitenlandse diplomaten en gerespecteerde analisten der Amerikaanse politiek Bij zijn afscheid wijdde de New York Times een groot artikel aan hem Principiële onderhandelaar bij het doen overgaan van Nieuw-Guinea onder Indonesische controle, waarbij hij vertrouwen bleef genieten van de Indonesische anti-kolonialen, en ofschoon de Nederlandse regering de Amerikanen van partijdigheid beschuldigden, bekende hij publiekelijk, dat hij dat zelfbelang billijkte De familie was zeer gefortuneerd; bezat o.a. het buitenverblijf Blankenburg in Wassenaar. Commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw, 29 april 1949 Grootkruis Orde van Oranje-Nassau, 29 april 1969 Four Feedoms Award, 1982 Wateler-Vredeprijs, 1983 golf Engelse literatuur filosofie publicaties "De rechtspositie en de volkenrechtelijke erkenning van nieuwe staten en defacto-regeeringen" (disseratie, 1929) meer informatie Biografisch Woordenboek van Nederland, dl.V, 430 Wie is dat? 1956 C. Smit, "Diplomatieke geschiedenis", pag. 500 archivalia collectie-J.H. van Roijen, ARA Achterneef van I.A.S. van Roijen Eerste-Kamerlid Kwam in begin 30-er jaren, na een rechtenstudie, in diplomatieke dienst. Begin 1945 woonde hij, als lid van de Nederlandse delegatie de conferentie te San Francisco bij, waar de Verenigde Naties werden opgericht. juni 1945 werd hij minister zonder portefeuille in het kabinet Schermerhorn-Drees. Door wisseling van functie werd hij per maart 1946 Minister van Buitenlandse Zaken, en kreeg voor het eerste te maken met de Indonesische kwestie. In april 1946 woonde hij als lid van de Nederlandse delegatie de conferentie op de Hoge Veluwe bij. Toen er in juli 1946 een einde kwam aan het eerste naoorlogse kabinet keerde hij terug in buitenlandse dienst. In april 1947 werd Van Royen ambassadeur in Canada en tegelijkertijd moest hij Nederland regelmatig vertegenwoordigen in de Verenigde Naties Nog als ambassadeur reisde hij in april 1949 naar Djakarta om er besprekingen aan te gaan met Mohammed Roem. Dit leidde op 7 mei 1949 tot de Van Royen-Roem-overeenkomst, die de weg vrijmaakte naar de Rondetafelconferentie. In 1950 werd hij ambassadeur in Washington In maart 1962 werd hij belast met de taak besprekingen te voeren met een Indonesische delegatie over de kwestie Nieuw-Guinea, die plaats vonden bij Washington, en onder auspiciën stonden van de Verenigde Naties. Evenals in 1949 moest hij knopen doorhakken, en kwam er per 15 augustus een akkoord tot stand over deze kwestie. In 1964 werd hij ambassadeur te Londen, waar hij bleef tot z'n pensioen in 1970. In 1973 werd er nog een keer een beroep op hem gedaan om besprekingen te voeren in Saoedi-Arabië i.v.m. de olieboycot van de Arabische landen.