Mr. Johan Kievit

1627 - 1692  (65 years)    Has 29 ancestors and more than 100 descendants in this family tree.

• Name	Johan Kievit
  Prefix	Mr.
  Birth	1627
  Gender	Male
  Prominent People	Rotterdam, Zuid-Holland, Nederland
  vroedschap
  Death	1692
  Siblings	1 Sibling
  + 1. Anna Kievit   d. Yes, date unknown ▻ Johan Maertenszoon Tromp + 2. Mr. Johan Kievit,   b. 1627   d. 1692  (Age 65 years) ▻ Alida Tromp
  Person ID	I494236	Geneagraphie
  Last Modified	11 May 2009

  
  

  Father	Nicolaes Cornelisz Kievit   d. Yes, date unknown
  Mother	Diewertge Jansdr. Pauw,   b. 1634   d. Yes, date unknown
  Family ID	F199302	Group Sheet  |  Family Chart

  
  

  Family	Alida Tromp,   b. 1637   d. 1701 (Age 64 years)
  Children	+ 1. Alida Maria Kievit,   c. 9 Apr 1662, Rotterdam, ZH, NL d. Yes, date unknown + 2. Debora Kievit,   b. 14 Nov 1655, Rotterdam, Zuid-Holland, Nederland d. Yes, date unknown
  Family ID	F198945	Group Sheet  |  Family Chart
  Last Modified	23 Nov 2004

  
  

• Event Map	Click to hide
  		Prominent People - vroedschap - - Rotterdam, Zuid-Holland, Nederland  = Link to Google Earth
  Pin Legend	: Address       : Location       : City/Town       : County/Shire       : State/Province       : Country       : Not Set

  
  

• Photos

  Photos (Log in)

  
  

• Notes

  Johan Kievit moest vluchten omdat hij in het geheim via een tussenpersoon (Henry de Fleury de Culan, heer van St. Cyr Buat, een cavallerie officier in Staatse dienst, gehuwd met een kleindochter van Jacob Cats) had onderhandeld met de Engelsen over de restauratie van de Oranjes. Kievit werd bij verstek ter dood veroordeeld. Kievit was een zwager van Cornelis Tromp, de held van Kijkduin e.a. In 1672 schrijft Kievit een brief aan de Rotterdamse vroedschap met het dringende verzoek Willem III te steunen en hem weer toegang tot de vroedschap te verlenen. Hij stuurt deze brief op het goede moment, Oranjegezinde ervaren vroedschapleden zijn immers zeldzaan en dus wordt Kievit met een eresalvo aan de Hoofdpoort van Rotterdam ontvangen. Hij krijgt prompt het bericht dat Willem III zijn doodvonnis heeft vernietigd, mits de Rotterdamse vroedschap hier mee instemt. En de overgebleven vroedschap leden kunnen niet anders dan instemmen, want Kievit wordt nog steeds op handen gedragen door de schutterij. Na de inval van de Fransen worden Rotterdamse schutters gelegerd in Schoonhoven en Goejanverwellesluis. De krijgstucht laat echter te wensen over, omdat de steun vanuit de vroedschap (nog) ontbreekt. In de vroedschap wordt nog steeds beraadslaagd of het zin heeft een dijk bij Moordrecht te versterken om aan Lodewijk te tonen dat het Rotterdam ernst is om zich te verdedigen, of toch maar niet, want het kost geld en binnenkort staat Lodewijk toch op de stoep en zal hij ontstemd zijn over die aangebrachte verdediging bij Moordrecht, een dilemma.... Men gaat eens polsen hoe men erover denkt in Gouda, onderweg komt de delegatie echter muitende Rotterdamse schutters tegen, die kort tevoren in de stad rellen hebben veroorzaakt omdat de stad niet verdedigd zou worden en er nu zelf de brui aangeven. Met getrokken sabels drijft de delegatie de schutters terug onder het roepen van bloode uylen. Op 17 juni wordt de situatie verwarrend. Twee afgevaardigden van de vroedschap hebben de opdracht om geld te brengen naar de Rotterdamse schutters in o.m. Schoonhoven. Bij het verlaten van de stad via de Oude Hoofdpoort worden zij door de wacht tegengehouden. Slechts door de toevallige aanwezigheid van een compagnie cavalerie lukt het de 2 mannen om te vertrekken, wie was nu waar op tegen.... De belangrijkste tegenstanders van het geldtransport worden opgesloten, maar een paar dagen later weer vrijgelaten, wat een verwarring..... De vroedschap is bijna kontinu in vergadering bijeen op het stadhuis, onder toezien van de bewapende (vijandige) schutterij, terwijl buiten een opgewonden menigte is te horen. En dus is het goed voor te stellen dat een aantal De Witt gezinde regenten de stad uitvluchten. Het overblijvende gedeelte van de vroedschap besluit weliswaar toe te zeggen om de stad te verdedigen, maar blijft zich verzetten tegen de opheffing van het Eeuwig Edict en dit wordt niet door de schutterij geaccepteerd. Een woedende menigte dreigt het stadhuis te bestormen om de vroedschap te dwingen het edict af te zweren. Een van de vroedschapsleden, Adriaan Hartman, een orangist nota bene, wordt zoo bang dat hij in het bed kruipt van de meid van de cipier, in de kelder van het stadhuis. Ook hier, weten we nu, is sprake van een georganiseerde aktie, een voor een moeten en zullen de vroedschapsleden de eed afleggen ten gunste van Willem III. Ook zij die bekend staan als orangist worden bedreigd en moeten onder bescherming van gewapende schutters naar huis gebracht worden. Al snel wordt bekend dat 's avonds Pieter de Groot uit Den Haag naar huis zal komen, men wacht hem op bij de Delftsche Poort. Een zekere brouwer Jan Selkart weet de gemoederen te bedaren en onder begeleiding van een schutterij compagnie wordt Pieter naar huis gebracht. Op de Meent begint men echter te roepen Slaa dood den hond. De volgende dag beklaagt Pieter zich in de vroedschap hierover....en verklaart er genoeg van te hebben om zoo de stad en het land te moeten dienen. Hij laat zich overhalen voor nog 1 missie.... De volgende dag (28 juni), terwijl Pieter weer afgereisd is naar Den Haag, worden in Schiedam vroedschapleden op straat gemolesteerd. Dit veroorzaakt grote opwinding in Rotterdam, men begint met een grote Prinsenvlag te hijsen op de Schiedamsche Poort, de bevelvoerende officier is de grip kwijt op zijn mannen. In de stad wordt iedereen gevraagd Staats of Prins ? En natuurlijk roept dan iedereen Prins, vivat Oranje !! Een grote menigte verzamelt zich op de Groote Markt en daar wordt Leonard van Naerssen aangewezen om de vroedschap te dwingen voor de Prins te kiezen, hij komt terug met de boodschap dat de vroedschap er vanmiddag over zal vergaderen. Dit wordt natuurlijk niet geaccepteerd, de vroedschap moet nu bijeen komen en nu een besluit nemen. In de verwarring, want we vatten natuurlijk heel wat samen, komt de vroedschap pas 's avonds om 21:00u bijeen, enkele vroedschapsleden willen er 's middags echter van door gaan en worden bij de stadspoorten herkend en naar het stadhuis opgebracht en daar onder bewaking gesteld. Burgemeester Pessers wordt echter ook verhinderd de vergadering bij te wonen en wordt ook de nacht erna in gijzeling gehouden, bang dat hij weer zou vluchten. Hem wordt zelfs een glas bier geweigerd.... Uiteraard kiest de vroedschap die avond voor de Prins. Een delegatie gaat de volgende dag naar Bodegraven om het Willem III persoonlijk te vertellen, uiteraard bedankt de Prins de delegatie voor hun komst, een meegekomen burger roep hierna zoiets als Leve de Prins !!! Teruggekomen in Rotterdam wordt een afvaardiging naar Den Haag gestuurd om de Rotterdamse afgevaardigden in de Staten te informeren over de machtswisseling in de stad. Deze boodschap vanuit Rotterdam en het bezoek aan de Prins brengt ook in de Staten een omwenteling te weeg, de Rotterdamse ommezwaai (over de manier waarop geen woord natuurlijk) doet ook de Staten besluiten het Eeuwig Edict af te zweren en de Prins te benoemen tot Stadhouder. Een aantal dagen later keert Pieter de Groot weer terug van zijn bezoek aan Lodewijk, naast de al eerder genoemde eisen vraagt Lodewijk ook om een jaarlijkse aanbieding van een penning als bewijs van erkentelijkheid voor het behoud van de onafhankelijkheid. Deze aanvullende eis wordt unaniem door de nieuwe uitgedunde Rotterdamse vroedschap afgewezen. De stad zal worden verdedigd, dat is de achterliggende boodschap. Met dit besluit neemt de onrust in de stad echter niet af, na een vergadering in de Doele wordt besloten een afvaardiging naar de Prins te sturen om de stad te bezoeken, een gebruikelijke aanhankelijksbetuiging. Bij het vertrek van de delegatie ontstaat onenigheid wie er mee mogen, in de verwarring voor het stadhuis duikt een verzoek op met vergaande eisen aan de vroedschap die onmiddellijk ingewilligd moeten worden. Zoo moeten een aantal vroedschapsleden onmiddellijk gevangen worden genomen en moeten alle onderhandelingen in de openbaarheid worden gedaan. Een aantal vroedschapsleden worden inderdaad gevangen gezet, de huizen van niet aanwezige vroedschapsleden worden aangevallen. En dan grijpt de Prins in, hij keurt de akties van de burgers af om de door hem al goedgekeurde vroedschapsleden nog verder te molesteren. De gevangen regenten moeten onmiddellijk worden vrijgelaten. Hij verzoekt tevens hem een delegatie te zenden en verzoekt tevens de heer Kievit weer volledig te rehabiliteren. Op 10 juli vertrekt een delegatie naar de Prins, die heeft echter niet meteen tijd, ja hij heeft zelfs helemaal geen tijd (en zin), want de delegatie moet al lopend naast het paard met daarop de Prins zijn toespraak houden, toen de Prins de indruk had dat de speech ten einde was, gaf hij zijn paard de sporen, terwijl hij de delegatie toeriep, dat hij al dikmaals had laten zeggen, dat ik niet kan komen.... Een, ook in die tijd, zware belediging, maar Willem III had natuurlijk meer aan zijn hoofd. De heren reizen maar weer terug naar Rotterdam, in gezelschap van de door Willem III zeer gewaardeerde, dus kundige vroedschap Willem Bisschop, die niet onder stoelen of banken heeft gestoken dat hij niet direkt tot het Oranje gezinde kamp behoord. Desondanks heeft hij, met lof van Willem III, de inudatie van de omgeving van Schoonhoven georganiseerd. Ze arriveren gezamenlijk in Rotterdam, waar Bisschop, samen met de anderen, bijna in hechtenis worden genomen, niemand weet meer precies wie is waar voor of tegen. Bisschop vlucht de stad uit onder begeleiding van een gewapend escorte, en gaat natuurlijk bij Willem III zijn beklag doen. En dan moet Willem III wel optreden, zo'n gewaardeerde vroedschap zo laten beledigen. Willem stuurt een boodschap naar Rotterdam dat de gemelde heer Bisschop geduurende zijn absentie generhande ongemakken in zijn persoon, huis of goederen werden toegebragt. De gemoederen komen door deze brief wat tot bedaren, weer heeft Willem III zich rechtstreeks gericht tot Rotterdam en dat maakt altijd indruk..... Een paar dagen later wordt een pamflet verspreid en op bijv. de Vischmarkt opgehangen met de volgende tekst : En dat in korten tijd Of gij zijt u stad Rotterdam kwijt Want gij hebt u in slaap laten wiegen En in korten tijd zullen zij u bedriegen Die gij weer hebt gezet op haar ouden stee Die zijn den Franschman mee Weer wordt gesuggereerd dat sommige vroedschapleden de stad zonder meer willen overdoen aan de Fransen. Opschudding ook in de stad als bekend wordt, dat een Rotterdamse schoenmaker een grote order heeft aangenomen voor de levering van schoenen aan Fransen in het veroverde Oudewater. De vroedschap van Oudewater had dit o.m. toegezegd aan de Fransen om plundering van hun stad te voorkomen. Dwars door de linies werd deze bestelling geplaatst in Rotterdam...... en geaccepteerd natuurlijk, schoenen zijn schoenen niet waar ?? Voor de zekerheid informeert de schoenmaker toch eens op het stadhuis..... De dienstdoende burgemeester zegt toe de te leveren schoenen t.z.t. te zullen opslaan in de kerk, onder de hoede van de diakonie en de stad te vertellen dat de schoenen niet voor de vijand zijn, of de schoenen ook werkelijk in Oudewater zijn aangekomen ?? En dan komt op 20 augustus 1672 het bericht van de moord op de broers de Witt. Kapiteins van de Schutterij komen bijeen in Herberg De Sleutels op de Groote Markt. Samen met toegestroomde burgers wordt een, we zouden nu zeggen, eisenpakket opgesteld : alle vroedschapsleden die niet duidelijk kiezen voor Willem III moeten opstappen, w.o. Pieter de Groot die echter allang naar Antwerpen is uitgeweken. Om een lang verhaal kort te maken, heel veel vroedschapsleden treden uiteraard terug en Johan Kievit wordt zelfs, op 14 september 1672, benoemd tot pensionaris, als opvolger van Pieter de Groot. Maar, voor de verwarring, de plaats van Pieter de Groot in de vroedschap wordt wel open gehouden, je weet maar nooit ??? De burgerij zou tevreden kunnen zijn, maar op het beperkt aantal vrijgevallen vroedschapszetels zijn wel mensen terechtgekomen die niet vooraan hebben gestaan tijdens de relletjes en dus stellen een aantal ontevreden burgers, die eigenlijk zelf tot de vroedschap hadden willen toetreden een, wat later is genoemd, Calvinistisch Demokratisch Manifest op. Invloed van de burgerij op de vroedschap, dat is de kern van hun manifest, waarbij ook wordt vastgelegd dat alleen leden van de Gereformeerde Staatskerk zouden mogen toetreden. Ook worden maatregelen voorgesteld om de te ontvangen vergoeding aan een bepaald maximum bedrag te binden, revolutionair, want het is gebruik dat de vroedschapsleden zelf hun inkomsten kunnen regelen door o.m. verpanding van allerlei funkties : de meest biedende aan de vroedschap krijgt een bepaalde funktie, bijv. een belasting commies, hoe die commies dan weer aan zijn geld komt, is zijn probleem, zie ons Costerman verhaal..... Ook mogen vanuit de vroedschap geen commissarissen meer worden aangesteld in de Kerkenraad. Als letterlijk sluitstuk dienen gekozen vroedschapsleden ter liefde van de stad en ten dienste van dezelve zullen doen gieten ieder een stuk metaal geschut, schietende ten minste ieder 12 pond ijzer, daarop staande des gevers wapenen, voorzien met beslagen affuiten en zijn toebehoren. Het spreekt bijna vanzelf dat de nieuwe heren op het stadhuis deze, inderdaad revolutionaire voorstellen, naast zich neerleggen. Zij worden hierbij gesteund door een groot aantal, laten we maar zeggen, gematigde aanhangers onder de burgerij. De gematigden stellen zelfs een brief op, maar ook die brief wordt hooghartig beantwoord, de vroedschap is immers autonoom en hoeven zich van geen enkel advies iets aan te trekken, alleen het woord van de Stadhouder en de Staten telt en voor de rest zoeken zij het onderling wel uit. Tevergeefs richten de Calvinististen zich ook met hun Calvinistisch Demokratisch Manifest tot Willem III en ook die reageert niet, inmenging van burgers in het bestuur is wel het laatste wat hij zou willen, een meegaand bestuur dat heeft hij nodig en daarom heeft hij immers het souvereine benoemingsrecht, op die manier kunnen hij en zijn opvolgers zeker zijn van de onvoorwaardelijke loyaliteit van de vroedschap, want een ambt levert immers heel veel aanzien en .......... geld op. Johan Kievit blijkt zoo'n toegewijde aanhanger te zijn, die voldoet aan het hierboven geschetste profiel : aanzien en een meester in het aanboren van geldbronnen, niet ten bate van de stad natuurlijk...... Nog geen jaar heeft hij het ambt van pensionaris vervuld of hij wordt benoemd tot het financieel veel aantrekkelijker ambt van advokaat-fiskaal (hoofd van de douane) bij de Admiraliteit (LINK) In 1678 wordt hij ook nog benoemd tot burgemeester, het gaat hem financieel zoo goed dat hij van de stad het in 1672 afgebroken Slot Honingen koopt, met de omliggende landerijen, om er een Speelhuis te laten bouwen. En dan gaat het mis, want in 1686 komt voor Johan Kievit de catastrofe. Op het eind van het jaar 1685 zijn er knoeierijen ontdekt met de inkomende rechten. De commies-generaal van de convooien en licenten is op het spoor gekomen van een komplot tot ontduiking van de verplichte aangifte van ingevoerde koopwaren. De Engelse koopman Nicolas Reve heeft nl. door het verswijgen van veel considerable packen ende balen met seer importante koopmanschappen het Gemeenelandt wegens desselfs gherechtigheydt grootelijcks gepriveert en dat nog wel met collusie, kennisse ende toedoen van verscheyde commisen ter recherche Met tranen in de ogen over de inbeslagneming komt hij verklaren, dat hij een geruïneerd man is, hoewel hij toch met voorafgaande toestemming van drie commiezen gelost heeft. Maar de commies-generaal laat het er niet bij zitten en brengt de kwestie ter kennis van de Generaliteit, omdat het hem bekend is, dat de drie commiezen het laatste anderhalve jaar geen enkele "aanhaling" (inbeslagneming) hebben gedaan. De Staten-Generaal benoemen een commissie van onderzoek, die verschillende leden van het Admiraliteitscollege tot de bekentenis weet te brengen, dat in Rotterdam groote frauden wierden gepleeght, wat hun een ernstige berisping bezorgd: hun eerste plicht is het immers juist, om toe te sien, dat 's Landt middelen soo enormelijck niet mochten werden gestoolen" In Januari 1686 is de instructie zover gevorderd, dat er termen aanwezig worden geacht om de commiezen in Den Haag op de Voorpoort van het Hof gevangen te zetten. Daar er meningsverschil bestaat over de vraag, welk rechtscollege bevoegd is van hun zaak kennis te nemen, worden door de Staten-Generaal drie raadslieden van het Hof, twee van de Hogen Raad, twee van de Raad van Brabant en twee schepenen van Rotterdam aangewezen tot hun berechting. Bij de verhoren leggen enkele raden van de Admiraliteit bezwarende verklaringen af, die o.a. leiden tot arrestatie van de advocaat-fiscaal : ......Kievit. Kievit betoont zich meer verontwaardigd dan verslagen. Wat hij gedaan heeft, doet immers iedereen, die in de gelegenheid is zijn slag te slaan. Tijdens zijn gevangenschap schrijft hij, dat de andere raden van de Admiraliteit te Rotterdam zomin als hij engelen zijn en dat, zo men naar strengheid van recht en volgens de letter der instructie een onderzoek wil instellen, niemand hunner onschuldig bevonden zal worden : ja, de overleden raden ter Admiraliteit zouden dan, zo weinig als de leevenden, konnen worden vrijgesprooken. Gedurende het onderzoek komt de volle omvang en algemeenheid van corruptie gaandeweg aan het licht. De rechters ervaren, dat de oogluiking der kommisen omtrent de sluikerijen niet alleen te Rotterdam, maar te Dordrecht, te Amsterdam, in 't Noorderkwartier, met één woord, door gantsch Holland en in de andere Vereenigde Gewesten plaats heeft; dat de kollegien ook de aangehaalde goederen niet verbeurd verklaren, gelijk 's Lands plakaaten vorderen, maar dat dezelven voor eene geringe somme werden vrijgegeven, zelfs na de verbeurdverklaring, of dat men zig deswege verdraagt met den koopman, dat verscheiden' kommisen en andere bedienden, om hunne ampten te bekomen of om verplaatst te worden, verscheiden' honderden, ja tot drie- en zesduizend guldens toe, hebben moeten opbrengen; dat de kommisen van 't scherp passen op hun beroep zeer werden afgeschrikt, omdat het hun dikwils kwalijk werdt afgenomen, of door de regeering der steeden of door de raaden ter Admiraliteit zelven, die hun om den koophandel te bevoordeelen, zoveel hulp niet bewezen als wel vereischt werdt, inzonderheid, wanneer zij aanhaalingen doen van eenig belang. Door dit alles komt er van de heffing van convooien en licenten niet veel terecht. In Rotterdam worden hele scheepsladingen gesmokkeld, onder het voorgeven, dat de schepen alleen maar geballast zijn. Van stadswege worden daar de commiezen verhinderd in het leggen van beslag en is er eenmaal beslag gelegd, dat worden de goederen meestal niet verbeurd verklaard of, zoo dit al gebeurd is, voor een gering bedrag vrijgegeven. Aldus beroofd van hun rechtmatig aandeel in de "aangehaalde" waren, grijpen de commiezen naar ongeoorloofde middelen om aan geld te komen. Kievit van zijn kant wijt de misstanden aan de protectie bij de benoemingen, waardoor de Admiraliteit opgescheept wordt met een leger van onbekwame ambtenaren, die zig de handen laten vullen en door hun relaties in het Admiraliteitscollege hun praktijken ongestraft kunnen voortzetten. Werd hij, Kievit, in het waarnemen van zijn ambt niet door dit ambtenarencorps gedwarsboomd, dan zou hij het land wel eens laten zien, dat de opbrengst van de douanetarieven met millioenen omhoogsprong, zonder dat de koophandel meer dan tot dusverre bezwaard werd. Zonder een nader gedetailleerd onderzoek achten de rechters zich niet bevoegd uitspraak te doen in deze gecompliceerde kwestie. Van de Staten-Generaal krijgen zij in 1687 een ruimere volmacht, krachtens welke het college op de Maze gesommeerd wordt tot uitlevering van de nodige bescheiden. Wat zij in deze authentieke stukken vinden, bevestigt de getuigenverklaringen in alle opzichten: de contra-rollen van de in beslaggenomen goederen zijn niet in orde, er zijn bladen uitgescheurd en andere op verkeerde plaatsen ingelast; sommige inventarissen hebben slot noch dagtekening, andere alleen maar één hoofd: meermalen zijn goederen vrijgegeven op een blote aanwijzing van de fiscaal of commies-generaal; de raden hebben zich emolumenten toegelegd boven hun instructie en 's Lands aandeel in de geconfiskeerde goederen is, na 1674, van jaar tot jaar teruggelopen. Kievit's schuld aan dit alles is evident, zijn handhaving als advocaat-fiscaal uitgesloten. In Maart 1698 wordt hij eerloos en meineedig verklaard, voor altijd verbannen uit de Vereenigde Gewesten en veroordeeld tot betaling van het viervoud van het bedrag, dat hij zich onrechtmatig heeft toegeëigend. Kort daarna koopt zijn dochter Debora hem voor f 20.000 uit de hechtenis los; zij is gehuwd met een zoon van de in 1628 te Rotterdam geboren Gouverneur-Generaal Cornelis Jansz. Speelman, die in 1684 te Batavia is overleden. Haar zoon Cornelis verkoopt de opstal van Honingen in 1698 weer aan de stad.